Moja 5-letnia wnuczka Emilka na początku lutego tego roku (2020) zachorowała na wirusowe zapalenie oskrzeli połączone z infekcją gardła. Przyjmowała doustnie antybiotyk. W piątym dniu choroby, córka pojechała z nią na kontrolę do przychodni. Okazało się, że antybiotyk nie zadziałał do końca, bo na migdałku widoczny był dalej ropny czop. W związku z tym, pediatra wystawiła następną receptę na antybiotyk. Tego samego dnia, po południu, córka pojechała z Emilką do specjalisty – laryngologa, aby spojrzał swym fachowym okiem na ten nieznikający czop. Lekarz stwierdził, że antybiotyk tu nie pomoże, bo to nie jest angina ropna, ale torbiel, który usuwa się chirurgicznie. Wyznaczył kontrolę za pół roku prosząc, aby obserwować gardło.Wiedząc o chorobie wnuczki, codziennie z wiarą modliłam...

Miałem wiele problemów i kłopotów. Żona chorowała na raka i była już po chemioterapii. Środki finansowe kończyły się, a trzeba było kontynuować leczenie i ratować jej życie, chociaż śmierć wydawała się nieunikniona. Właśnie w takiej chwili mój syn oznajmił mi, że będzie się chrzcił, oraz zapytał mnie: „Tatuś, czy ty przyjąłeś Pana Jezusa do swojego serca”?