Zapraszamy do przeczytania i wysłuchania świadectw Basi:1. Świadectwo nawrócenia: „Zdrowi nie potrzebują lekarza, lecz ci co się źle mają” Mat.9,12.Właściwie nic mi nie dolegało. Mało chorowałam. Byłam sprawna fizycznie. Ale... moja dusza była ciągle smutna, jakby uśpiona, czy uwięziona. Trudno mi określić ten stan. Szare i puste życie traciło sens. Potrzebowałam pomocy duchowej, lekarza Jezusa Chrystusa. Bóg znał moje myśli, widział stan mojego serca i duszy i wielkie pragnienie Jego ratunku. Zlitował się nade mną, bo jest Bogiem miłosiernym.„Jeśli kto się nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego” Jan 3,3. Dokładnie pamiętam dzień i miejsce, kiedy Pan Bóg odpowiedział na moje wołanie i przebudził mnie dla swojej chwały. Było to podczas uwielbienia Boga na nabożeństwie...

Urodziłam się i wychowywałam w rodzinie, która od pokoleń kultywowała wiarę kościoła Rzymsko-Katolickiego. W moim domu rodzinnym w okresie mojego dorastania nie czytano Słowa Bożego i nie zastanawiano się nad tym, co oznacza słowo "wiara". W rozumieniu przeciętnego katolika pojęcia "religia" i "pobożność" znaczyły niemal to samo.Nie byłam wychowywana na Słowie Bożym lecz na tradycjach kościoła i fałszywych doktrynach religijności. Myślałam, że służba Bogu należy do ludzi wybranych. Nie rozumiałam wtedy, że każdy człowiek może być kapłanem. Nie znałam Pana Boga, wiedziałam, że tylko istnieje. Taki sam model religijności stworzyłam w swoim dorosłym życiu.Odczuwalna zmiana w moim duchowym życiu i sposobie myślenia nastąpiła w okresie, kiedy zmieniłam miejsce zamieszkania i poznałam ludzi miłujących Pana Boga na co...

W 1996 r. urodził się nasz drugi, wyczekiwany i wymodlony syn Jakub. Ciąża przebiegała bez zakłóceń. Kuba urodził się w terminie, siłami natury. Kiedy jednak po porodzie przyniesiono mi moje dziecko do karmienia, nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Jakub miał na głowie ogromnego krwiaka, wielkości niemal całej jego główki. W trakcie obchodu pediatra zwrócił się do mnie z pretensją, jak mogłam tak źle urodzić własne dziecko. Powiedział, że jest w takim stanie jakbym go wzięła za nóżki i uderzyła głową o kaloryfer. Następnie stwierdził, że teraz dziecko będzie potrzebowało naświetlań, zapewne również transfuzji oraz że będzie musiało dłuższy czas zostać w szpitalu, gdyż taki krwiak będzie stymulował wysoki poziom żółtaczki. Dodatkowo uprzedził mnie, że tak duży krwiak...

Zapraszamy do odsłuchania świadectwa Adriana.- Świadectwo z dnia 25.10.2020r. cz.1- Świadectwo z dnia 25.10.2020r. cz.2- Świadectwo z dnia 21.03.2021r.